نویسنده: سامپو پاجولامپی

شروع یک سرگرمی

در تکواندوکاران همه در گروه های پایه شروع می کنند که مربیان از آنجا به جلو هدایت می شوند. رقبای باتجربه ای که سرگرمی قبلی خود را در ورزشکاران تکواندو ادامه می دهند مستقیماً به گروه های مسابقه می روند. تنها پس از چند هفته تمرین می توانید از گروه های پایه به یک مسابقه آماتور آزمایشی بروید. مهارت‌های پایه در گروه‌های پایه تمرین می‌شود که پایه خوبی برای سرگرمی‌ها و ورزش‌های رقابتی در آینده فراهم می‌کند.

گروه های مسابقه آماتور

پس از صرف یک سرگرمی کوتاه، علاقه‌مند می‌تواند به گروه‌های مسابقه‌ای سرگرمی منتقل شود. هدف آن ها آشنایی علاقه مندان با تکواندوی رقابتی و مهارت های اولیه ورزش است. آستانه گروه ها پایین است و شرکت در آن ها جزو هزینه اولیه سرگرمی است. در تکواندو هم در یک مسابقه و هم در سری حرکتی مسابقه می دهید و هر دو گروه خود را دارند. در ابتدا، آشنایی با هر دو شکل رقابت ممکن و کاملاً مفید است.

مسابقات داخل سالن

اگر حدود نیم سال در گروه های پایه تمرین کرده باشید یا در گروه های مسابقات آماتور شرکت کرده باشید می توانید در مسابقات داخل سالن شرکت کنید. مبتدیان مطلق نیز می توانند شرکت کنند، اما تسلط بر مهارت های اولیه زمینه بهتری برای بهره مندی از مسابقات داخل سالن می دهد. اگر مشتاق هنوز نمی‌خواهد مبارزه کند یا مجموعه‌ای از حرکات را انجام دهد، فقط آمدن و تماشای رویداد نقطه شروع خوبی برای شرکت در دفعه بعد است.

ایده مسابقات داخل سالن ارائه راهی برای آشنایی با مسابقات در یک محیط داخلی آشنا است. قوانین با توجه به سطح تجربه شرکت کنندگان اعمال می شود. در ابتدای رویداد، ما گرم می شویم و اصول اولیه قوانین را مرور می کنیم. پیچیدگی‌های قوانین روشن شده و نحوه عمل در یک موقعیت رقابتی با پیشرفت رویداد بررسی می‌شود.

مسابقات در مجموعه های کودکان و سرگرمی ها

در رویدادهای واقعی مسابقات، ورزشکاران با توجه به سطح تجربه خود به سری های مختلف و در مسابقه نیز به دسته های وزنی تقسیم می شوند. قوانین به گونه ای اعمال می شوند که برای مبتدیان مناسب باشند، به عنوان مثال. تماس سر در سری مبتدی استفاده نمی شود. در رویداد مسابقه، مربیان به علاقه مندان کمک می کنند و از آنها حمایت می کنند و تلاش می کنند تا رقابت را به یک تجربه مثبت تبدیل کنند. همه در مورد اولین اجراهای خود عصبی هستند، اما غلبه بر تنش و انجام عملکرد خود به شما اعتماد به نفس برای شرکت در مسابقات چالش برانگیزتر می دهد.

گروه های مسابقه ای

پس از اینکه ورزشکار بال های خود را در گروه های مسابقه آماتور، مسابقات داخل سالن و احتمالاً در مسابقات واقعی امتحان کرد، می تواند به گروه های مسابقه برود. با رشد علاقه‌مندان به سبک زندگی ورزشکار، تعهد و حجم تمرین افزایش می‌یابد. گروه های مسابقه فرصت های تمرینی بیشتر و بیشتری را ارائه می دهند و هزینه آموزش کمی بالاتر است. علاوه بر این، اعضای گروه مسابقه در اختیار دارند به عنوان مثال. جلسات آموزشی رایگان برای آموزش مستقل، پشتیبانی از فیزیوتراپیست و کاردرمانگر و سالن بدنسازی با قیمت های پایین تر.

مربیان از آموزش حمایت می کنند و به ویژه برای جوانان، حمایت والدین اهمیت بیشتری پیدا می کند.

رقابت در سری های رتبه بندی در داخل و مسابقات خارج از کشور

پس از رسیدن به شروع، ورزشکار یک مسیر باز تا مسابقات جهانی (مسابقه و حرکات سری) و المپیک (مسابقه) دارد. با این حال، موفقیت مستلزم پشتکار است و موفقیت در اوج پشت کار سخت است. با این حال، رقابت در سطح بالای ملی و بین‌المللی مثمر ثمر است و تجارب به دست آمده به زندگی غیرنظامی بعدی نیز منتقل می‌شود!

تکواندو سنت ها و آداب و رسوم بسیاری را به همراه دارد. نوشتن افسانه هایی در مورد ارتباطات مختلف بین ورزش و رشد معنوی و نقش معلم در رشد دانش آموز آسان خواهد بود.

ورزش های رقابتی مدرن نیاز به تفکر مناسب دارد.

تجربه ورزشکار محوری است

ورزشکار باید احساس کند که ورزش معنادار است. تنها زمانی ممکن است که ورزشکار نسبت به کارهایی که انجام می دهد مشتاق باشد. گاهی اوقات ورزش سخت است و در آن صورت اشتیاق برای انجام آن توسط خودتان بهتر از مثلاً جمع آوری نیرو از نتایج است.

اشتیاق با اعتماد به نفس محافظت می شود. اعتماد دو بعد دارد. اولین مورد اعتماد به جامعه و به ویژه به بازیگران مرکزی آن است. دومی تا حدی زاییده اولی است و تا حدودی با یادگیری و موفقیت همپوشانی دارد، یعنی اعتماد ورزشکار به اینکه کارهای درست را انجام می دهد.

موفقیت و یادگیری به عنوان یک تجربه روزمره عامل مهم تری از نظر موفقیت شغلی نسبت به دستیابی به اهداف بزرگ فردی است، اگرچه آنها نیز ارزش خاص خود را دارند.

مربی تجربیات ورزشکار را تغذیه می کند

مربی باید در کار خود تلاش کند تا به ورزشکار کمک کند تا در بهترین حالت خود باشد. با این حال، معقول است که کارهایی را که باید انجام دهیم محدود کنیم و بر تجربیاتی تمرکز کنیم که به عنوان محوری شناخته شده اند.

مربی به ورزشکار الهام می بخشد. نکته کلیدی درک عوامل ایجاد شور و شوق در دوره های سنی مختلف است. یک کودک و یک بزرگسال اوج می توانند دلایل بسیار متفاوتی برای انجام ورزش داشته باشند. با این حال، دلیلی وجود ندارد که دلایل مختلف را بیش از حد به دلایل دیگر اهمیت دهیم، بلکه باید آنها را تغذیه کنیم و فرصت هایی برای یافتن دلایل جدید فراهم کنیم.

مربی در زندگی روزمره و جشن ورزش ورزشکار و البته به عنوان پشتیبان در مواقعی که ورزشکار با مشکلات و ناامیدی مواجه می شود حضور دارد. مربی با حضور خود محیط امنی ایجاد می کند. یک ورزشکار زمانی می تواند موفق شود و با خیال راحت شکست بخورد که بداند پشتیبانی در همه شرایط و شرایط وجود دارد. مربی همچنین مراقب شرایطی است که در آن با ورزشکار همکاری می کنند.

مربی ورزشکار را برای انجام کارهای درست راهنمایی می کند. این منجر به تجربیات یادگیری و موفقیت می شود. اغلب، آموزش مرسوم مربیگری تنها بر رشد فیزیک بدن و آموزش مهارت تمرکز دارد، اما از آنجایی که ورزشکار یک ماشین نیست، تنظیم کردن عملکرد کافی نیست. مربی باید به ورزشکار کمک کند تا از منابع ذهنی خود استفاده کند و ابزار جامعی برای فعالیت در عرصه ورزش فراهم کند.

یک مربی نیاز به توسعه و پیشرفت دارد

یک مربی باید مشتاق کارش باشد. او همچنین شور و شوق خود را در اطراف خود، نه تنها با ورزشکار، بلکه برای کل جامعه اطراف به اشتراک می گذارد. اشتیاق یک شرط کلیدی برای یک مربی برای پیشرفت مداوم و از طرف دیگر، کنار آمدن با کار روزانه است.

مربی باید قابل اعتماد باشد تا ورزشکار متعهد به انجام کارها با هم باشد. همچنین برای جامعه اطراف آسان است که متعهد به حمایت از ورزشکار شوند، زمانی که مربی بتواند تداوم و اعتبار سیستم وظیفه را تضمین کند.

یک مربی باید بداند که چگونه است، اما یادگیری مداوم از آن مهم تر است. همه مربیان در ابتدا بد هستند، اما فقط کسانی که آرزوی قوی برای یادگیری و پیشرفت به عنوان یک مربی دارند می توانند مربی برتر شوند.