نویسنده: سامپو پاجولامپی

چهار ویژگی کلیدی یک ورزشکار و خطوط اصلی پیشرفت آنها در مربیگری

عبارات استفاده شده در این مقاله عموماً در ادبیات مربیگری استفاده می شود، اما حتی در آنجا نیز این اصطلاحات همیشه واضح نیستند یا تفاسیر متفاوتی از آنها ارائه شده است. به همین دلیل است که در اینجا سعی شده است اصطلاحات استفاده شده را باز کرده و در زمینه مربیگری باشگاه توضیح دهیم.

مدل های ارائه شده قوانین سرانگشتی هستند، یک مربی شایسته اگر بداند چه کار می کند می تواند به شدت از آنها منحرف شود.

در مورد برنامه به طور کلی

تمرکز فیزیکی آموزش در برنامه ارائه شده است. تمرین‌ها و تمرین‌های یکسان می‌توانند کیفیت‌های متفاوتی را توسعه دهند، اگر به روشی متفاوت اجرا شوند، اما مربی باید ایده روشنی از آنچه در هر زمان در حال توسعه است داشته باشد.

وقتی می خواهید کیفیت ها را توسعه دهید، ورزشکار باید تمرینات را بداند. به همین دلیل خوب است که اجراهای جزئی را از قبل در گرم کردن قرار دهیم. تقسیم تمرین به دوره های تدریس و کار جداگانه نیز می تواند منطقی باشد، به خصوص در تمرینات سخت تر. آموزش مهارت در حین تمرینات نیز در صورتی امکان پذیر است که شدت تمرین کم باشد.

1. مقاومت گونه ها

در این زمینه، استقامت ورزشی به ویژگی های استقامتی خاص مورد نیاز در تکواندوی رقابتی اشاره دارد. کیفیت های استقامتی هم در طول مسابقه و هم در ریکاوری بین مسابقات مورد نیاز است.

هنگام تمرین استقامتی خاص ورزش، ریتم کار و دوره های استراحت تمرین نقش اصلی را ایفا می کند. خوب است از ریتم هایی که در عملکرد رقابتی ورزش استفاده می شود استفاده شود. 3×2 دقیقه /1 دقیقه. بازگشت و 1.30/30 اینچ به عنوان نقطه شروع عمل می کنند. در صورتی که به دنبال ویژگی‌های استقامتی پایه‌ای باشید، می‌توان ضربان را طولانی‌تر کرد و زمانی که به دنبال استقامت حداکثر یا سرعت بود، آن را کوتاه کرد، زیرا قدرت در دوره‌های کوتاه‌تر افزایش می‌یابد و در دوره‌های طولانی‌تر کاهش می‌یابد.

در چرخه کاری، قدرت و ریتم اجراها بسته به تکرار چرخه ها ممکن است متفاوت باشد. هرچه تعداد چرخه ها بیشتر باشد، شدت درون چرخه کاری کمتر می شود. پس از تمرین، ورزشکار به وضوح خسته است و قادر به انجام تمرینات با قدرت کامل نیست. تقریباً می توان گفت که بعد از یک تمرین خوب و در حال توسعه، ورزشکار باید روی تمرینات ترمیمی و کشش های ترمیمی تمرکز کند.

تمرینات کلیدی:

• اسپارهای مختلف وظیفه یا اسپار برای ضربه زدن به اهداف.
• ست های مختلف ضربات با ریتم مناسب برای گل.
• تمرینات زوجی که در آن الگوی داده شده تکرار می شود
• دوی سرعت های مختلف، احتمالاً با بخش های ورزشی یا مهارتی ترکیب شده است
• ست های مختلف پرش یا پرش

توسعه مهارت:

هنگام انجام استقامت، مربی باید حفظ کیفیت را تشویق کند. هنگام انجام تکرارهای زیاد، تکنیک تمایل به خراب شدن دارد و خطاها برجسته تر می شوند. از سوی دیگر، تعداد زیادی تکرار به درستی انجام شده، روش های اجرای تکنیک را ایجاد می کند.

تحرک

ایجاد تحرک در ارتباط با تمرینات استقامتی سنگین دشوار است. به همین دلیل است که بخش های احتمالی در حال توسعه باید بعد از گرم کردن، قبل از دوره های واقعی کار موثر قرار داده شوند. در تمرینات سبک تر، می توانید تحرک پویا را توسعه دهید، به عنوان مثال به شکل مدارهای تناسب اندام نوسان پا.

2. سرعت اسپرت

سرعت ورزش در تکواندو از دو عنصر تشکیل شده است. سرعت واکنش زمان اندازه گیری شده از محرک تا شروع عملکرد است. سرعت جنبش باز هم زمان از ابتدا تا انتهای عملکرد فردی اندازه گیری می شود. در تمرین، طبیعی است که اینها را با هم ترکیب کرده و طبق تمرین از هم جدا کنیم.

هنگامی که در مرز بین تمرینات استقامتی و سرعتی حرکت می کنید، می توانید تقریباً کشش حد را انجام دهید تا تمرین استقامتی سرعت طولانی تر شود (> تقریباً 6-10 ثانیه، حتی 20-30 ثانیه) و ریکاوری ها کوتاه تر شوند ( <20") و تکرارهای بیشتری (> 5-10 در یک سری) وجود دارد تا عضلات در طول تمرین خسته شوند. از سوی دیگر، تمرینات سرعتی با هدف تأثیرگذاری بر سیستم عصبی و حداکثر سرعت انقباض عضلات انجام می شود. اجراها کوتاه هستند (<10 ثانیه) و کمتر در یک مجموعه تکرار می شوند (معمولاً حداکثر 10) و بازده طولانی هستند (بیش از 20، حتی 1 دقیقه یا بیشتر). بازگشت سریال می تواند تا 5 دقیقه باشد. هدف بازگشت کامل به ضربان قلب فعال بین ست ها است و حتی در داخل ست، ضربان قلب باید حداقل تا حدودی تثبیت شود. هرچه ضربان قلب بیشتر شود، بهبودی باید طولانی‌تر باشد.

تمرین سرعت نیاز به گرم کردن سبک اما کافی دارد. تحرک باید حداقل به سطح عملکرد رقابتی برسد. یک ورزش یک ساعته می تواند حتی کمتر از 15 دقیقه طول بکشد. بخش پایداری که ویژگی‌های سرعت را توسعه می‌دهد و زمان کافی برای گرم کردن و خنک کردن هوا باقی می‌گذارد.

تمرینات با قدرت بالا اما توجه به آرامش اجرا انجام می شود. بین اجراها باید بازیابی کافی وجود داشته باشد و اجرا باید کوتاه باشد.

تمرینات کلیدی:

• تمرینات واکنشی برای اهداف مختلف
• تمرینات واکنشی با یک زوج
• ضربات کوتاهی که به گل ها داده می شود
• پرش ها و ترکیبی از ضربات و پرش ها

توسعه مهارت:

به عنوان یک قاعده، تمرینات باید به اندازه کافی آسان باشد تا ورزشکار بتواند ویژگی را تمرین کند. با این حال، یک تکنیک به خوبی کنترل شده ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشد، به ویژه در تمرینات واکنش، یک مثال خوب تغییر فاصله است.

تحرک

تحرک را می توان در قسمت های آماده سازی تمرین توسعه داد. در قسمت هایی که قابل بازیابی است، لازم به یادآوری است که حتی اگر ورزشکار لزوماً احساس خستگی نکند، سیستم عصبی او تحت فشار قرار می گیرد. به همین دلیل، کشش های ترمیمی نباید خیلی سخت باشد.

3. قدرت گونه

قدرت ورزشی توانایی تولید نیرو در حین اجرای ورزشی است. این امر به ویژه از نظر نیروی ضربه ضربات و مشت و هنگام تغییر جهت اهمیت دارد. همچنین برای کنترل بدن در عملکرد ورزشی به طور کلی به قدرت نیاز است.

قدرت ورزشی را می توان به صورت غیر مستقیم یا مستقیم انجام داد. تمرینات غیرمستقیم بسیار نزدیک به عملکرد ورزشی هستند اما شامل تمرینات کلی برای تقویت قدرت هستند. از سوی دیگر، تمرینات مستقیم، اجراهای ورزشی هستند که به نوعی به آنها مقاومت اضافه شده است. برای مثال، اشکال ورزش، تمرینات مقاومتی اضافی با استفاده از مدارها و وسایل کمکی مختلف تناسب اندام است. می توان زوایای شروع اجراهای مختلف را اغراق کرد و از سکوها یا موانع مختلف به عنوان کمک استفاده کرد.

مدارهای تناسب اندام عضلانی سنتی همیشه باید تا حد امکان مخصوص ورزش یا با استفاده از بخش‌های مخصوص ورزش (اسکوات + ضربه به جای فقط اسکات) و در فرمت فواصل، به دلیل سبک بازه‌ای اجرای مسابقه انجام شود. مدارهای تناسب اندام نوسان پا نیز باید تمرین شود. این باشگاه دارای انتخاب خوبی از نوارهای لاستیکی برای مقاومت بیشتر است. توپ های تناسب اندام و کتل بل ها را می توان در اتاق وزن پیدا کرد.

تمرینات کلیدی:

• مدارهای تناسب اندام
• تمرین مقاومتی اضافی

توسعه مهارت:

هنگام تمرین قدرت، باید روی روش های عملکرد صحیح تمرکز کنید. به خصوص هنگام ترکیب تکنیک ورزشی با تمرینات، باید مراقب باشید که تکنیک ها به درستی اجرا شوند تا خطر آسیب به حداقل برسد. همچنین مهم است که یاد بگیرید حتی زمانی که ماهیچه ها خسته هستند به تکنیک ها پایبند باشید.

تحرک

تمرینات حرکتی با بخش های قدرتی به خوبی پیش می رود. با این حال، انجام بخش های ترمیمی و لرزش بین بخش های قدرتی و ایجاد کشش ارزش دارد.

4. تحرک

تحرک یک ویژگی مهم در تکواندو است. تحرک به دو دسته تحرک غیرفعال و پویا تقسیم می شود. نمونه ای از تحرک غیرفعال می تواند به عنوان مثال اسپلیت و ضربه بالا پویا باشد. تحرک غیرفعال فقط به تحرک مفاصل و ماهیچه ها نیاز دارد، در حالی که تحرک فعال و پویا به قدرت عضلات و هماهنگی سیستم عصبی برای انجام کار نیاز دارد.

تحرک به طور مداوم در تمام تمرینات، چه در حال توسعه یا حفظ آن، انجام می شود. تمرینات حرکتی در حال توسعه معمولاً به تمرینات سبک‌تر مرتبط می‌شوند، در حالی که تمرینات حرکتی حفظ/باز کردن در تمرینات سخت‌تر انجام می‌شود که هدف آن توسعه کیفیت‌های دیگر است.

به خصوص در چند هفته اخیر توجه به توسعه تحرک غیرفعال شده است.

چرخه های استقامتی و قدرتی همانطور که در بالا توضیح داده شد، تحرک پویا را توسعه می دهند. در طول دوره های سرعت، تحرک در طول گرم کردن و ریکاوری حفظ می شود.

تحرک به عنوان یک ویژگی به کندی رشد می کند، به خصوص جوانان در مرحله رشد ممکن است علیرغم آموزش های حرکتی گسترده، در مرحله خاصی تحرک خود را از دست بدهند. با این حال، با ورزش منظم، تا زمانی که رشد بدن متوقف شود، تحرک بهبود می یابد. تحرک نیز یک ویژگی بسیار فردی است، برخی افراد به طور طبیعی آن را بسیار بیشتر از دیگران دارند.